Precies een maand geleden ben ik alweer 30 geworden. 30! Stiekem doet dit wel een beetje pijn. Ik voel me namelijk jonger dan dat ik ben, voor mijn gevoel ben ik nog een jaar of 24. Het is een mijlpaal in positieve en negatieve zin. Het is eigenlijk een hele mooie leeftijd, maar tegelijkertijd ook een duidelijke grens die je aan het denken zet. Waar sta ik en wat wil ik? Dit zijn 5 gedachtekronkels die mij als kersverse, reislustige dertiger dagelijks bezighouden.
Alles op de rit hebben
Mijn vriendinnen en ik hadden het er laatst nog over. Wij zijn dit jaar allemaal 30 geworden, en allemaal zaten wij met hetzelfde gevoel en dezelfde gedachte. Dezelfde struggle. Vroeger had ik namelijk altijd het idee dat wanneer ik 30 zou zijn, ik mijn leven wel op de rit zou hebben. Wat een grap.
Ik weet nog steeds niet wat ik wil en zit regelmatig met mezelf in de knoop. Waar wil ik naartoe groeien? Waar sta ik over 5 jaar? Wat vind ik nou écht belangrijk? De antwoorden op deze vragen verschillen van dag tot dag. Elke dag wil ik weer iets anders, en voel me soms de eeuwige twijfelaar. Morgen begin ik ook weer met een nieuwe baan, de 4e in 6 jaar tijd. ‘Mijn leven op de rit hebben’ kan ik dus in ieder geval nog niet afvinken. Maar als ik mijn vriendinnen hoor, ben ik gelukkig daar niet de enige in. The struggle is real.
Huisje, boompje, beestje
Zodra je 30 jaar bent, krijg je pas echt het gevoel dat je oud aan het worden bent. Mensen om je heen kopen een huis, gaan trouwen of krijgen kinderen. Iemand van je basisschool heeft net haar 3e eruit gepoept. Allemaal grote mensen dingen – en in de ongeschreven regels van de samenleving wordt het een soort van verwacht dat je hier aan mee doet. Waar dit voor een twintiger nog de ver-van-mijn-bed show lijkt, komt het voor een dertiger ineens gevaarlijk dichtbij.
Ben ik dan zelf helemaal niet bezig met ‘Huisje, boompje, beestje’? Ja wel, vooral het huisje dan. Onlangs hebben wij een stuk grond gekocht, en zijn nu druk bezig met ons nieuwe huis vorm te geven. De bouw van ons huis start als het goed is eind dit jaar, zodat we er volgend jaar in kunnen. Hou vooral deze blog in de gaten, want ik vertel alles over onze ervaringen met het zelf bouwen van een huis. Dus naast het ontdekken van de ‘echte’ wereld, ben ik nu langzaam ook ‘de grote mensenwereld’ aan het ontdekken. Stiekem toch wel spannend.
Het woord ‘tijd’ voelt als de grootste vijand
Je kunt ook wel zeggen dat ik me steeds meer bewust wordt van ‘tijd’. De jaren vliegen voor mijn gevoel voorbij, zonder dat je het doorhebt ben je weer een paar maanden verder.
In de eerste twintiger jaren had ik het gevoel dat ik alle tijd van de wereld had. Zowel in het moment als in de toekomst. Tegenwoordig ervaar ik dat anders. Er zijn zoveel dingen die ik wil doen, maar er is simpelweg geen tijd voor. Een fulltime baan, sporten, het huishouden, sociale dingen. Een dag of week zit zo vol, zonder dat je het idee hebt dat je echt iets voor jezelf gedaan hebt. We staan 24 uur per dag ‘aan’, en voor mijn gevoel zorgt dit ook steeds meer voor een sleur.
Ook komt steeds meer het besef dat je niet oneindig de tijd hebt. Dat lijstje met dingen die ik wil doen wordt alleen maar langer, maar wanneer moet je dat in hemelsnaam gaan doen? In die 20 vakantiedagen per jaar, voor de komende minstens 35 jaar die ik nog moet werken? Een gedachte die ik altijd het liefst zo snel mogelijk weer uit mijn hoofd zet.
Deze coronatijd helpt daar ook niet echt bij. We zijn nu nog – relatief – jong. We zouden van alles moeten ondernemen, de wereld moeten ontdekken. In plaats daarvan zitten we nu veel meer thuis, en zijn veel voor mij belangrijke dingen ‘on hold’ gezet. Nu maar hopen, dat we ooit de tijd krijgen om deze dingen in te halen.
Waar ga ik heen? Ik wil nog naar….
Ik hou van reizen en de wereld ontdekken. Dat zal inmiddels wel duidelijk zijn. Mijn bucketlist met plaatsen en landen die ik nog wil zien is eindeloos, en wordt langer en langer. Zoveel landen, zo weinig tijd. Dit is voor mij wel echt het grootste reisdilemma. Ik merk ook dat ik bij het maken van een beslissing voor de nieuwe vakantiebestemming, ook altijd deze vraag in mijn achterhoofd houd: wat is het beste moment om hier naartoe te gaan? Is dit een bestemming die ik nu wil zien, of kan dit over een paar jaar ook nog? Of is dit een bestemming die ook nog leuk is als je 50 bent? Sommige plekken wil je niet pas zien als je achter een rollator loopt. Gelukkig is dat nog ver weg.
Dit zet me ook steeds meer aan het denken om slimmer met reizen om te gaan. We hebben nu sowieso de doelstelling om bijvoorbeeld vaker een weekendje weg te gaan. Optimaal onze tijd benutten. Maar ook voor vakanties wil ik een goede oplossing vinden. En een nieuwe lange reis maken, dat staat ook nog steeds op de planning. Maar wanneer, dat is de grote vraag.
En om het van de positieve kant te bekijken. Ik ben nog maar 30 jaar geworden. Dat betekent dat ik nog zeker 35 jaar heb om te sparen voor een camper. Als we dan met pensioen zijn, kunnen we lekker veel op reis. Lifegoals.
De positieve dingen
Sorry voor het tot nu toe redelijk negatieve stuk. 30 jaar worden is toch wel een dingetje. Aan de andere kant zitten er ook heel veel positieve dingen aan. Met onder andere het huis, hebben ook weer een aantal mooie dingen op de planning staan. Het leven wordt iets meer gepland, wat er ook voor zorgt dat je altijd iets hebt om op de lange termijn naar uit te kijken.
Wat ik ook als erg positief ervaar, is dat ik nu meer kan genieten van de simpele dingen. Een zonsondergang, een dagje weg, lammetjes in de wei, een zonnige dag of gewoon lekker eten of drinken. Allemaal kleine dingen die mij gelukkig maken. Ik merk ook dat ik hier rustiger door word. Ik hoef niet meer elke avond van mijn weekend weg te zijn. Ook heb ik niet meer de behoefte om elk weekend iets met vrienden te moeten doen. Goodbye FOMO. Hallo burgerlijk meisje.
Maar waar ik nog het meest naar uitkijk, is om mezelf steeds meer te leren kennen. Des te ouder je wordt, des te meer levenservaring je krijgt. Hopelijk maakt dat sommige dingen dingen in het leven ook gewoon makkelijker, en zorgt dit ervoor dat ik mijn leven uiteindelijk wel de rit krijg. Misschien moet ik mijn doelstelling veranderen: voor mijn 40e moet ik mijn leven op de rit hebben. En tot die tijd leef ik naar mijn nieuwe levensmotto: 30 is de nieuwe 20.
Wil je meer weten over waar ik mij mee bezig houd nu ik 30 jaar ben? Deze blogs wil je waarschijnlijk ook lezen:
- Zelf een huis bouwen: waar begin je?
- Vriendenweekend tip: huur een elektrische golfkar
- Zelf een huis bouwen: de architect en het ontwerp
- Zelf een huis bouwen: het regelen van de hypotheek
- Tips voor de leukste (kerst)cadeautjes voor reizigers
Wil jij op de hoogte blijven? Abonneer je dan op de nieuwsbrief.
